Όπως και η ίδια η τεχνολογία της φωτογραφίας, η πρακτική της φωτογραφίας γάμου εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε από την εφεύρεση της φωτογραφικής μορφής της τέχνης το 1826 από τον Joseph Nicéphore Niépce.
Αν και η πρώτη φωτογραφία έγινε το 1826 από τον Joseph Nicéphore Niépce, η γαμήλια φωτογραφία δεν ξεκίνησε παρά αργότερα τον ίδιο αιώνα. Οι άνθρωποι που είχαν τη δυνατότητα να έχουν εικόνες των γάμων τους έπρεπε να κάθονται για ώρες ενώ το πορτρέτο του γάμου τους ήταν ζωγραφισμένο απο ζωγράφο. Η πρώτη φωτογραφία γάμου θεωρείται ότι είναι του γάμου της βασίλισσας Βικτωρίας και του πρίγκιπα Αλβέρτου. Ωστόσο, δεν τραβήχτηκε την πραγματική ημέρα του γάμου τους, το 1840, αλλά αναδημιουργήθηκε χρόνια αργότερα το 1854 όταν οι κάμερες είχαν βελτιωθεί, ώστε να εχουν μια εικόνα που αγαπάνε, για πάντα. Ωστόσο, στις πρώτες μέρες της φωτογραφίας, τα περισσότερα ζευγάρια πιο ταπεινών τάξεων δεν ειχαν την δυνατοτητα να προσλάβουν έναν φωτογράφο για να καταγράψει τον γάμο. Μέχρι το τελευταίο μισό του 19ου αιώνα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορουσαν να διαθέτουν επίσημες φωτογραφίες απο τον γάμο τους. Ότι καλύτερο μπορουσαν να έχουν θα ήταν καποια φωτογραφια τους πριν ή μετά από ένα γάμο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1860, κάποια ζευγάρια άρχισαν να προσλαμβανουν φωτογράφο για τον γάμο τους.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1800 και στις αρχές της δεκαετίας του 1900, οι φωτογράφοι άρχισαν να τραβούν περισσότερες φωτογραφίες καθώς οι χρόνοι έκθεσης και οι γενικές δυσκολίες μειώθηκαν. Μπορούν να επιχειρηθούν περισσότερες πόζες και θα μπορούσαν να ληφθούν και εικόνες ολόκληρου του γάμου. Αυτό επέτρεψε να γεννηθεί το άλμπουμ του γάμου.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, έγινε δυνατή η παραγωγή έγχρωμης φωτογραφίας, αλλά η διαδικασία ήταν ακόμα αναξιόπιστη και δαπανηρή μέχρι τη δεκαετία του 1950 για την επαγγελματική φωτογραφία. Τα χρώματα θα αλλάξουν και θα εξασθενίσουν εγκαίρως, έτσι ώστε οι φωτογράφοι συνέχισαν να δουλεύουν με ασπρόμαυρη ταινία. Αυτό παρέμεινε το ίδιο μέχρι το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Η ιδέα της σύλληψης του ίδιου του γαμήλιου γεγονότος έλαβε χώρα μετά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά τη διάρκεια της «γαμήλιας έκρηξης» όταν οι στρατιώτες θα επέστρεφαν στο σπίτι τους στους αγαπημένους τους. Υπήρχαν νέες, φορητές κάμερες βασισμένες σε ρολλό, τεχνολογία ταινιών με ρολό και συμπαγής φωτισμός με λάμπα για να επιτραπεί στον φωτογράφο να εμφανιστεί σε γάμο, να τραβήξει πολλές φωτογραφίες με βελτιωμένο φωτισμό και στη συνέχεια να πουλήσει τις φωτογραφίες στο ευτυχισμένο ζευγάρι έπειτα.
Αυτή η νέα τεχνική δημιούργησε ανταγωνισμό για όσους εργάζονταν στο στούντιο και ανάγκασε τους φωτογράφους να αρχίσουν να δουλεύουν στην τοποθεσία. Οι φωτογράφοι θα προσπαθούσαν να μιμηθούν τις ρυθμίσεις στούντιο φέρνοντας βαρύ εξοπλισμό και ογκώδη φωτισμό στις θέσεις του γάμου. Η ταινία ήταν δαπανηρή, οπότε υπήρχε μόνο ένα περιορισμένο ποσό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το γάμο, αλλά ακόμα και τα γνήσια πλάνα μετά την τελετή λήφθηκαν.
Το παραδοσιακό στυλ γάμου θα συλλάβει τους ανθρώπους στο στούντιο και αυτό ήταν το μοναδικό στυλ της φωτογραφίας γάμου μέχρι τη δεκαετία του 1970. Ωστόσο, καθώς ο φωτογραφικός εξοπλισμός βελτιώθηκε και τα πράγματα άρχισαν να μαζεύονται με τη νέα κοινωνική επανάσταση, αναπτύχθηκε ένα νέο στυλ που ονομάζεται φωτορεπορτάζ γάμου - ένα πιο ανεπίσημο ύφος που συλλαμβάνει τον γάμο καθώς ξετυλίγεται.
Η διαδικασία της λήψης φωτογραφιών έγινε ευκολότερη, επιτρέποντας στη φωτογραφία γάμου να μετατραπεί σε μια πλήρη βιομηχανία. Μέσω της επιρροής των φωτογράφων Τύπου που έλαβαν λιγότερο επίσημες φωτογραφίες διασημοτήτων και πολιτικών, η φωτογραφική εκδήλωση γάμου βρισκόταν σε παρόμοιο μονοπάτι, καθώς γίνονται πιο ειλικρινείς στιγμές κατά τη διάρκεια των γαμήλιων εκδηλώσεων. Επιπλέον, η ψηφιακή φωτογραφία παρουσίασε νέες δημιουργικές ευκαιρίες, καθώς επιτρέπει βαθύτερη κάλυψη του γεγονότος με σχεδόν απεριόριστο αριθμό φωτογραφιών.
Μπορείτε εδώ να παρακολουθήσετε ενα πολύ ενδιαφέρον βίντεο για την ιστορία της Φωτογράφιας Γάμου.
Εσείς, τι στύλ φωτογράφισης θα προτιμούσατε για τον Γάμο σας?