Ilias SakalakΦωτογραφική βόλτα στην Αθήνα! Έρχεστε..?
Γεννήθηκα στην Αθήνα! Μεγάλωσα στην Αθήνα. Ζω στην Αθήνα. Στο κέντρο,
Μία απο τις αγαπημένες μου βόλτες ειναι φυσικά στην Αθήνα! Μια φωτογραφική βόλτα. Πηγαίνω με τα πόδια στο κέντρο περνώντας απο το Αρχαιολογικό μουσείο. Εναν απο τους σπανιους θησαυρούς θησαυρούς της πόλης. Μοναδικά εκθέματα. Πανέμορφο κτίριο!
Προχωρώ προς το Πολυτεχνείο. Μερικές δεκάδες μέτρα πιο κάτω. Αναρωτιέμαι ... Γιατι η ομορφια πρεπει να βρίσκεται μόνο στα κτίρια...? Ακόμη και ετσι κακοποιημένο που είναι παραμένει το ιδιο όμορφο. Εξω απο την κεντρική πύλη, συναντώ εναν ακόμη πονεμένο άνθρωπο που ζητά "μια μικρή βοήθεια" για να μπορέσει να επιβιώσει...
Αναζητώ χρώματα. Ανθρώπους με χαρούμενα πρόσωπα... διαπιστώνω όμως πως μάλλον οι προσδοκίες μου ειναι αρκετα υψηλές! Παρ' ολα αυτά επιμένω... και συνεχίζω να προχωρώ παρατηρώντας με μεγάλη προσοχή γύρω μου. Ο,τι αξίζει να φωτογραφηθεί.
Και να που εφτασα στην Ομόνοια. Στην Πλατεία Ομόνοιας, που μόνο πλατεία δεν έιναι πλέον! Έργα..... Ανακατασκευές,,, Γκράφιτι...
Συνεχίζω την βόλτα μου. Περνώ πλεον στην οδό Αθηνάς,
Τα ψάρια στην Βαρβακείο Αγορά με προσκαλούν για μια.... φωτογράφιση! Οπως επίσης και ο υπέροχος αυτός τύπος με τις κατακόκκινες ντομάτες του.
Λιγο πιο πίσω, η Πλατεία Κοτζιά. Οι σκές που σχηματίζονται στο πεζοδόμιο ειναι μια πρόκληση/πρόσκληση για φωτογραφία.
Η βόλτα συνεχίζεται. Προς το Μοναστηράκι! Εκεί που κανείς μπορεί να συναντήσει ο,τι μπορεί να φανταστεί! Και ο,τι δεν μπορεί να φανταστεί! Ενα πέρασμα απο την Πλατεία Αβυσσυνίας. Κάθε Κυριακή συγκεντρώνονται στην περιοχή δεκάδες μικροπωλητές με κάθε λογής αντικείμενα. Έπιπλα, βιβλία, παλιά αντικείμενα οικιακής χρήσης, πίνακες ζωγραφικής, μουσικά όργανα, και άλλα συλλεκτικά αντικείμενα εκτίθενται στο πιο παλιό παζάρι της Αθήνας....
Μπορεί κανεις να σταθεί αρκετή ώρα και να παρατηρήσει με προσοχή τα κάθε λογής εκθέματα, τους ανθρώπους που αναζητούν κατι συγκεκριμένο και ψαχνουν να το βρουν, η ακόμη και αυτούς που απλά χαζεύουν. Το μόνο σίγουρο ειναι οτι εντυπωσιάζεται κανείς με την αντίθεση της πραγματικότητας και του απολυτου σουρεαλισμού!
Σιγά σιγά ανεβαινω προς τα πάνω.... Προς κέντρο.... Κοντα στην πλατεία Καπνικαρέας ακούγεται ενα ταγκο απο το ακορντεόν ενός πλανώδιου Μουσικού! ΚΑθομαι και τον παρατηρω αρκετη ώρα! Του αφηνω φιλοδώρημα και χαμογελά χαρούμενος.
Διχως να το καταλάβω, βρίσκομαι κιόλας στον Εθνικό Κήπο. Ξαφνικά, βρίσκομαι σε ένα χώρο ησυχίας. Ηρεμίας. Μυρωδιά απο το γρασίδι. Τα δένδρα.
Δίπλα απο τον Εθνικό Κήπο το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ευλαβικό προσκύνημα!
Λίγο πιο κάτω, στην καρδιά της Αθήνας ένας ακόμη άνθρωπος ζητά σιωπηλά την βοήθεια των συμπολιτων του για να καταφερει να επιβιώσει......
Εικόνες.... Συναισθήματα,,,,, Ήχοι.... Πραγματικότητα... Χρώματα,,,,, Απουσία.... Παρουσία..... Μπερδεμένα, και λίγο συγκεχυμένα. Οσο περισσότερο εστιάζω στο χρώμα τοσο καλύτερα μοιάζουν όλα, ακόμη και μέσα στην μιζέρια και την κακομοιριά τους.
